تکنولوژی‌های صنعت آسانسور

تکنولوژی به‌سرعت تمام مرزهای مدنیت را می‌پیماید و حضور نوآورانه خود را در تمامی عرصه‌های زندگی بشر به‌رخ می‌کشد. تمامی اختراعات بشر از شکل اولیه خود دگردیسی‌های فراوانی را طی می‌کند؛ درست مثل آسانسور. حدود 212 سال قبل از میلاد مسیح، وقتی معماری رومی ویترویوس برای اولین بار چیزی مثل آسانسور را ساخت گمان نمی‌کرد که امروزه آسانسورهایی هستند که با سرعت 18 متر بر ثانیه در آسمان‌خراش‌ها مسافران را جابه‌جا می‌کنند.

وقتی آسانسور به ایران آمد، هنوز تعداد زیادی ساختمان ‌بلند وجود نداشت، بنابراین تعداد آسانسورها انگشت‌شمار بود؛ همین بود که سرویس و نگهداری آسانسور در تهران هنوز به یک نوع خدمات تبدیل نشده بود.

همزمان با صنعتی شدن جوامع، رشد صنعت آسانسور نیز سرعت گرفت و بعد از آن در دهه بیست، دنیای آی‌تی و تکنولوژی‌های پیشرفته (High Tech) به‌تدریج پای در عرصه این صنعت نهاد. شیندلر، اوتیس، کُن، تایسن‌کراپ… یکی پس از دیگری سعی کرده‌اند که در به‌کارگیری نوآوری‌های تکنولوژی از یکدیگر پیشی بگیرند.

به‌طور مثال، KONE یک شرکت فنلاند در زمینه تعمیر و نگهداری آسانسور است. این شرکت بزرگ و جهانی دارای 52000 نیروی کاری است. این شرکت در رقابت با همتایان خود سعی دارید که با نوآوری‌های تکنولوژی چهره جدیدی از خود را به نمایش بگذارد. قصد این شرکت این است که اینترنت اشیا (IoT) یا همان ««چیزنت» را با تکنولوژی‌های سرویس و تعمیر و نگهداری آسانسور تلفیق کند. با اینترنت اشیا ماشین‌ها ازطریق اینترنت باهم ارتباط برقرار می‌کنند و به‌هم بازخورد (فیدبک) می‌دهند.

 KONE که می‌خواهد از پیشگامان اینترنت اشیا در صنعت آسانسور باشد با شرکت چندملیتی فناوری اطلاعات IBM Watson توافق‌نامه‌ای امضا کرده است تا هوشمندی رایانه Watson را برای آسانسورها و بالابرهایش به‌ارمغان بیاورد. این سیستم کمک می‌کند که یک حلقه فیدبکی بین آسانسورهای یک ساختمان ایجاد شود و نظارت بر آسانسورها بسیار آسان‌تر صورت بگیرد. در حالی که در کشورهای درحال‌توسعه مثل ایران هنوز بسیاری از مردم از ضرورت استاندارد ادواری آسانسور غافل هستند، این شرکت‌ها با به کارگیری تکنولوژی‌های نوین، ایمن‌سازی و رعایت استانداردها را به دقیق‌ترین شیوه‌ها بررسی می کنند.

ThyssenKrupt نیز که یکی از شرکت‌های بزرگ شناخته شده در صنعت ساخت و نگهداری آسانسور است، سع دارد که تجربه مدرنی برای تعمیر آسانسور ایجاد کند. سیستم هوشمند این شرکت با کمک اینترنت اشیای مایکروسافت با نام Azure، داده‌های مربوط به آسانسورها، مانند دمای موتورها، تنظیم بودن شفت‌ها، سرعت کابل‌ها و غیره را دریافت و به شرکت ارسال می‌کند. به این ترتیب، امکان تجزیه‌وتحلیلِ بلادرنگ آسانسورها در سطح جهانی ممکن می‌شود. به‌علاوه مهندسان و سرویسکاران ارشد می‌توانند با سرویسکارانی که در محل آسانسورها هستند ارتباط تصویری و صوتی برقرار کنند.

شیندلر از قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین شرکت‌های صنعت آسانسور است که قبل از سال 57 در ایران نیز شعبه داشته است. شیندلر نیز از اینترنت اشیا غافل نمانده و چیزنت را برای راه‌اندازی و نگهداری آسانسورها بدون دخالت یا تعامل انسانی به‌کار گرفته است. با استفاده از این پلتفرم، شیندلر می‌تواند داده‌های حسگرها (سنسورها) را بررسی کند و مهندسان با بررسی کلان‌داده‌هایی (Big Data) که از شبکه عظیم آسانسورها و بالابرهای شیندلر در سطح جهان جمع‌آوری‌ می‌شود، هرگونه مشکل احتمالی را قبل از وقوع آن شناسایی می‌کنند؛ یعنی قبل از اینکه کار به تعمیر آسانسور بکشد، وضعیت آسانسورها با دقت نظارت می‌شود.

Otis رقیب قدیمی شیندلر نیز از قافله فناوری اینترنت اشیا عقب نمانده است. اوتیس که اکنون 2 میلیون آسانسور را نگهداری می‌کند، به امید بهبود تجربه مشتری، سعی دارد که شبکه اینترنت اشیای خود را با نام OtisOne توسعه بدهد. حسگرها در آسانسورها نصب می‌شوند و به مایکروسافت و پلتفرم ابری Azure متصل می‌شوند؛ به این ترتیب، مهندسان و مدیران اوتیس قبل از اینکه خرابی رخ بدهد، هشدار می‌دهند که آسانسور به تعمیر نیاز پیدا خواهد کرد.  

اینکه صنعت آسانسور ایران چقدر تکنولوژی‌های نوین را به‌کار خواهد گرفت بسته به این است که چقدر صنعت‌گران به تکنولوژی اجازه ورود در صنعت را بدهند و به ورود آن مشتاق باشند.